اکتین

رشته های اکتین و میوزین

 

اگر به تارچه های عضلانی یک فرد از طریق میکروسکوپ الکترونی نگاه شود ، دو نوع رشته های کوچک پروتئینی که مسئول حرکت عضله هستند ، قابل تشخیص خواهند بود . رشته های اکتین و میوزین رشته های نازک تر عمدتا" از اکتین و رشته های ضخیم تر عمدتا" از میوزین تشکیل شده اند.مخطط بودن تارهای عضلانی بر اثر وضعیت قرار گیری  این رشته ها است. نوار روشن Iنشان دهنده ی ناحیه ای از سارکومر است که فقط رشته های نازک اکتین در آن قرار گرفته است. نوار تیره ی A نشان دهنده ی ناحیه ای است که شامل رشته های ضخیم میوزین و رشته های نازک اکتین است.

 

 

 

 

رشته های اکتین و میوزین

 

منطقه ی H در مرکز نوار A است و فقط شامل رشته های ضخیم است. نبودن رشته ی اکتین در این ناحیه باعث روشن تر بودن منطقه ی H نسبت به سایر نواحی نوار A است . در مرکز منطقه یH خط M قرار گرفته است. این خط شامل پروتئین هایی است که محل تماس رشته های ضخیم هستند و به استحکام ساختار سارکومر کمک می کنند. صفحات Z در دو طرف هر سارکومر نیز ساختار پروتئینی دارد. این پروتئین ها همراه با دو پروتئین دیگر ، یعنی تیتین و نبولین ، نقاطی را برای تماس و استحکام رشته های نازک فراهم می کنند.

 

 

رشته های ضخیم

 

در حدود  دو سوم تمام پروتئین های عضله ی اسکلتی ، میوزین است که پروتئین اصلی رشته ی ضخیم است. هر رشته میوزین به طور عمده از حدود ۲۰۰ مولکول میوزین تشکیل شده است.هر مولکول میوزین از دو رشته ی پروتئینی تشکیل شده است که به یک دیگر پیچیده شده اند .

 

 

 

انتهای هر رشته به درون یک سر کروی وارد شده است که به آن سر میوزین می گویند. هر رشته ی ضخیم شامل چندین سر است که از رشته های ضخیم به صورت پل های ارتباطی ، جدا شده اند که در هنگام انقباض عضله به نقاط ویژه ای روی رشته های اکتین متصل می شوند. یک توالی از رشته های ظریف ، شامل تیتین نیز وجود دارد که رشته های میوزین را در محور طولی خود نگهداری می کند . رشته های تیتین از صفحه ی  Z تا  M خط کشیده شده اند.

 

 

 

رشته های نازک

 

اگر چه هر یک از رشته های نازک ، به طور ساده به عنوان رشته ی اکتین شناخته می شود ، اما به واقع از سه مولکول پروتئینی مختلف به نام های اکتین ، تروپومیوزین و تروپونین تشکیل شده است. یک سر رشته های نازک به خط Z متصل است و سر دیگر آن به طرف مرکز سارکومر در فضای بین رشته های ضخیم کشده شده است. نبولین یک پروتئین متصل به اکتین و در امتداد آن است و به نظر می رسد یک نقش تنظیمی در تعامل بین اکتین و میوزین ایفا می کند. هر رشته ی نازک حاوی نقاط فعالی است که سرهای میوزین می توانند به آن ها متصل شوند.

 

 

 

رشته های اکتین و میوزیناستخوان بندی رشته ی نازک از اکتین شکل گرفته است. مولکول های مجزای اکتین کروی هستند (اکتین G) و به یکدیگر متصل می شوند و رشته های اکتین را به وجود می آورند . هر دو رشته مانند دو رشته ی مروارید که به یکدیگر پیچیده شده باشند ، به یکدیگر می پیچند. تروپومیوزین پروتئین لوله ای شکلی است که به دور رشته های اکتین می پیچد. تروپونین پروتئین پیچیده تری است که با فاصله های منظم به رشته های اکتین و تروپومیوزین متصل است.  تروپومیوزین و تروپونین به شکل پیچیده ای همراه با یون کلسیم کار می کنند تا استراحت یا شروع حرکت تارچه ی عضلانی را حفظ نمایند.